Moskou - Transsiberie express - Lake Baikal

Afgelopen maandag was het dan eindelijk 8 oktober, de datum die we al ruim een jaar geleden met dikke stift hadden omcirkeld in onze agenda's. De eerste dag van onze 'vakantie' betekende vroeg opstaan. Vroeger dan we gewend waren op een gemiddelde doordeweekse dag in de afgelopen jaren. Vier uur de wekker en vervolgens door Astrid en Theo (thanks!) afgeleverd op Schiphol. Uiteindelijk zouden we pas 12 uur later aankomen op de plek van bestemming in Moskou (vertraging op Schiphol, dikke wachtrijen op Londen, als allerlaatste boarden op hetzelfde Londen, vervolgens uren wachten in het vliegtuig omdat er bagage van boord gehaald moest worden van passagiers die te laat waren, verkeerde metro in Moskou + nog 'verdwaald' toen we op zoek waren naar de flat waar we gingen overnachten). Inderdaad, flat. De meest budget optie (maar wel met eigen slaapkamer) die we konden vinden in Moskou bleek bij iemand thuis te zijn in een miniflatje waar verbazend genoeg wel 7 backpackers + 3 katten onderdak werden verleend. De eerste mensen die we daar spraken waren toevallig ook Nederlanders en we hebben wel een gezellige tijd gehad daar in Galina's flat.

De volgende dag hebben hebben we een aantal highlights van Moskou afgewerkt: Rode plein, Kremlin, St Basils cathedral, Christchurch (van het 'optreden' van Pussy riot) en een of ander uitzichtspunt. Zeker wel aardig, maar voor degene die (net als wij) houden van 49% cultuur, 51% terrasjes pakken tijdens een stedentripje is Moskou in oktober geen absolute aanrader.

Dezelfde avond zijn we de trein opgestapt richting Irkutsk. Dit betekent in totaal vier nachten en drie dagen in de trein. In Amsterdam leven we niet al te groot op 60 m2, maar nu blijkt dat het ook prima kan op 3m2. De treinreis naar Irkutsk is circa 5300 kilometer en per dag zijn er zo'n 6 stops van 20 minuten. En waar we hadden gehoopt (goedkoop) bier en eten in te slaan bij verkopers op het perron, was dat helaas niet altijd mogelijk. Medetreinreizigers die op zoek waren naar knuffelbeesten hadden meer geluk. Minimaal 10 kraampjes per station met knuffels in alle kleuren en formaten die je kan bedenken. Ook mensen die van berkenbomen houden komen aan hun trekken tijdens deze reis, honderden kilometers onafgebroken aan berkenbomen af en toe onderbroken door half vervallen, trieste dorpjes. Het stuk door Siberie werd voor het oog wat interessanter. Het werd heuvelachtiger en zowaar werden de eindeloze berkenbossen afgewisseld met wat dennebomen. In de trein vermaken we ons meer dan prima met yahtzee, duizenden (tot de 100.000, Steffie gewonnen), medebackpackers, lezen, skibbo en naar buiten kijken. En we houden ons in leven met noodles, wodka, noodles, chips, bier en noodles.

Na vier nachten en drie dagen zijn we dus aangekomen in Irkutsk en van daar met de minibus naar Listvyanka gereden. Dit plaatsje ligt zo'n 70 kilometer verderop aan het Lake Baikal. Dit meer is het grootste ter wereld (qua inhoud), bevat bijna 20% van 's werelds zoet water voorraad en is op sommige plekken ruim 1600 meter diep. Als hier in de winter de Elfstedentocht hier gehouden zou worden hoeven er geen ijsmeesters aan te pas te komen. In de winter vriest het hele meer dicht en ligt er een laag van 2 meter dik ijs aan de oppervlakte. Sterker nog, de veerdienst die in de zomer actief is wordt vervangen door een autoweg over het ijs, inclusief verkeersborden, omdat sommige dorpen aan het meer alleen via het (bevroren) water te bereiken zijn.

Na enige moeite hebben we ons hostel in Listvyanka gevonden en werden we hartelijk welkom geheten door een Russische vrouw genaam 'Rita'. Ze vertelde ons dat na Chinezen, het de Hollanders waren die het vaakst de moeite namen af te reizen naar deze plek ergens in het zuiden van Siberie. We hebben een beetje pech gehad hier. Moeder natuur heeft schijnbaar dit jaar de herfst overgeslagen en is binnen een week overgegaan van de zomer naar de winter. Waar het vorige week nog helder en zonnig was met een temperatuur van 15 graden, daar maken wij de ene na de andere sneeuwstorm mee en zakt de temperatuur naar ruim onder 0 en is er afgelopen nacht zo'n 30 cm sneeuw gevallen.

Deze weersomstandigheden zijn natuurlijk geen excuus om niet gezellig met Nederlandse 'vrienden' (die we in de trein ontmoet hebben ) een hapje te gaan eten, een kleine wandeling te maken en vooral wodkaatjes weg te tikken in ons hostel. Ook geeft het ons de gelegenheid een eerste reisverslag te typen :-). Morgen gaan we alweer richting Ulan Batar (hoofdstad van Mongolie) waar het nog eens 10 graden kouder is. Wordt vervolgd!