Transmongolie express

Maandag 15 oktober zijn we vroeg van Listvyanka (aan het Baikal meer) richting Irkutsk vertrokken. We moesten hier namelijk nog onze treintickets ophalen voor het traject Irkutsk - Ulan Batar. We bleken de tickets te moeten ophalen in een buitenwijk, die in Nederland direct als Vogelaarwijk aangemerkt zou worden. Na enig zoeken stonden we voor een vervallen flatje waar op zes hoog inderdaad de tickets werden overhandigd. De rest van de dag hebben we ons vermaakt met rondwandelen door het centrum en met de herhaling van 'Boer zoekt vrouw' kijken in een soort van Mc Donalds waar ze wifi hebben.

's Avonds bij het instappen in de trein bleek dat alle toeristen bij elkaar in een wagon werden gezet en vandaar dat er een gezellige mengelmoes ontstond tussen Australiers, Fransen, Denen, Maleisiers, Duitsers, Colombianen en natuurlijk wij en onze Nederlanse coupe genoten. Voor dit stuk hadden we een 4-persoonscoupe geboekt en de komende twee nachten + dag hadden we dus 3m2 met zijn vieren. Het enige verschil met een tweepersoonscoupe is namelijk dat er twee stapelbedden extra zijn geplaast.

De volgende ochtend reden we nog een stuk door het zuiden van Siberie in de trein en dit was het mooiste stuk was dat we in Rusland hebben gezien. De berkenbomen werden ingeruild voor een tocht door een wat heuvelachtiger/bergachtiger landschap. Begin van de middag stonden we bij de Russisch - Mongoolse grens. Tijdens deze stop werden een aantal gevangen of illegale immigranten met handboeien om onze trein ingeduwd. Wat er precies aan de hand was weten we niet, maar het was duidelijk dat deze mensen niet (meer) welkom zijn in Rusland. De stop aan de Russische kant van de grens duurde 5 uur en aan de Mongoolse kant 2,5 uur en nadat we vier keer onze backpacks hadden geopend voor de verschillende douaniers en de bureaucratische formaliteiten waren afgehandeld, konden we onze reis vervolgen. Helaas was het inmiddels donker waardoor we weinig hebben gezien van het stuk door het noorden van Mongolie. Dit traject hebben we het getroffen met onze Nederlandse coupegenoten. Twee nachten wodka gedronken en Fokke en Sukke kwartet gespeeld "Mag ik van jou uit de categorie 'poep' diarree hebben?" Inderdaad, er valt niet heel veel te beleven tijdens zo'n treinreis...

De volgende dag kwamen we om 06:10 aan in Ulan Batar en zijn we met de taxi naar het hostel gegaan. Het viel ons op dat de gemiddelde Mongool een stuk vriendelijker is dan de gemiddelde Rus. Waar in Rusland lachen verboden is, mocht dat hier wel en de Mongolen lachen dan ook veel en vaak. Ulan Batar is een stad die 'upcoming' is. Hoge moderne gebouwen schieten als paddestoelen uit de grond en zijn omringd door 6-baans wegen. Na 1 dag Ulan Batar zijn we er niet achter kunnen komen of je voorrang hebt op een zebrapad met groen licht of niet. Feit was in ieder geval dat de eventuele voorrang niet verleend werd door Mongolen die zich in hun Hummers weinig van de voetgangers aantrekken en gewoon gas geven. In de supermarkt staan de flessen whisky en cognac van 1000 euro gewoon tussen het brood en de ingeblikte groente. Echter, vanaf een uitzichtpunt in de stad konden we goed zien dat er niet alleen maar rijkdom is in Ulan Batar. De buitenwijken zijn daar net zo vervallen als in Rusland. Overigens leeft het grootste gedeelte van de Mongoolse bevolking nog steeds als nomaden zo leerden we in het nationaal historisch museum dat we die dag hebben bezocht. We wilden eigenlijk naar een tentoonstelling over dinosaurussen, maar dat museum zat blijkbaar 100 meter verderop en we waren dus per ongeluk het verkeerde museum binnen gelopen. Verder zijn we nog naar het belangrijkste plein van Ulan Batar geweest en zijn we naar een klooster gegaan. s' Avonds hebben we Oezbeeks gegeten met de Nederlanders die bij ons in de treincoupe zaten.

De volgende dag ging om 5 uur de wekker omdat onze taxi ons om 5.45 kwam ophalen om ons naar het treinstation te brengen waar we om 6.45 moesten instappen voor het laatste stuk in de trein naar Beijing. Het is dus af en toe best wel hectisch en we kijken er ook naar uit om in Thailand op een eiland te zitten en 2 weken echt helemaal niets te moeten, maar we klagen niet :-).

Het stuk door Mongolie hebben we geluk gehad met het weer. Zonnetje en strak blauwe lucht. In principe heb je daar niet veel aan wanneer je de hele dag in de trein zit, behalve dan dat we vanuit de trein daarom prachtig zicht hebben over de bergen, heuvels en toendra's waar de trein zich met een gangetje van 50 km per uur doorheen slingert. Langs de route zien we onder andere nomaden dorpjes die in de Gers (traditionele tenten) leven, semi-wilde kamelen, maar vooral schitterende vergezichten. Bij de Mongools - Chinese grens hebben we in totaal 5,5 uur stil gestaan. Dit was eigenlijk het enige moment van de hele treinreis dat niet oke was. Ons eten en drinken was op en we moesten dus lang wachten voor we verder konden. Ook was ons vooraf niet verteld dat we niet naar de wc konden, dus die 5,5 uur was ronduit kut.

De volgende dag werden we wakker in het noorden China. Vanuit de trein hebben we een stuk paralel gereden aan de Chinese muur voor we aankwamen in Beijing. Dit is wel echt een geweldige stad! Veel smog ook; een dag in Beijing staat gelijk aan het roken van 70 sigaretten. De eerste avond hebben we een goddelijke maaltijd gegeten ergens bij een restaurantje vlakbij ons hostel. Het feit dat we de noodles + Russische troep inmiddels goed zat waren kan ook meegespeeld hebben. Het Sunrise hostel dat we geboekt hadden (aanrader!) lag erg centraal en de volgende dag zijn we van daar uit gelopen naar Forbidden City en naar het plein van de hemelse vrede. Dit grootste plein ter wereld was erg mooi (van een afstandje), maar afgesloten voor publiek.

Onze tweede dag in Beijing hebben we een tour naar de muur gedaan. Dit was voor ons allebei wel het hoogtepunt van onze trip tot nog toe. De Chinezen zelf noemen het 'de grootste begraafplaats ter wereld', omdat de naar schatting 1 miljoen mensen die gestorven zijn tijdens de bouw van de muur gewoon werden gebruikt als vulling en je dus letterlijk over lijken loopt. Anyway, de plek waar wij de muur hebben bezichtigd (Mutianyu) was in goede staat en je kon er een traject lopen van 7 km. Dit was nog best wel pittig omdat sommige stukken extreem stijl tegen de berg oplopen, maar het uitzicht was prachtig en erg bijzonder om zo'n stuk te lopen over de muur. 'S avonds zijn we gaan eten bij de 'Night market'. We houden best wel van exotisch eten, maar de zeesterren hebben we niet geprobeerd, en de hond hebben we ook maar aan ons voorbij laten gaan... Wel hebben we onder andere slang gegeten!

Twee en een halve dag is echt te kort voor Beijing, er zijn genoeg dingen die we helaas hebben moeten doorstrepen vanwege tijdgebrek. Benieuwd of we in Hong kong wel alles gedaan krijgen wat we willen in anderhalve dag, maar waarschijnlijk niet...