Australie

Australie; 19 dagen, 1 roadtrip, 15 dagen/nachten leven in de camper, 212 kangaroes gezien, 4906 dode kangaroos (langs de kant van de weg), miljarden vliegen, 41 flessen wijn, 6 bbq's, 6x Mc Donalds, 4 wijnproeverijen, 4906 km gereden, en slechts 5% van het land gezien.

Australie is niet het goedkoopste land ter wereld. Daarom besloten we sigaretten en drank het land in te gaan smokkelen. Margje adviseerde ons de wodka in plastic flessen te doen en dan in de back pack te 'verstoppen'. De douanemedewerkers zouden denken dat het water is, bovendien breken plastic flessen niet in de back pack. We negeerden haar advies. Bij de douane in Sydney konden we eerst de sigaretten inleveren en vervolgens bleek in het hostel dat een fles wodka was gebroken in de rugtas. Alle kleren meurden naar de drank. Een illusie (en een fles drank) armer, maar een ervaring rijker gingen we naar de wasserette.

Sydney is de eerste westerse stad die we zagen na alle chaos en armoe van Azie. De taxichauffeurs toeterden niet, zelfs niet als ze een scooter zagen rijden 500 meter verderop. Verder werden we niet genaaid bij de supermarkt en sprak iedereen vloeiend Engels. We hadden ons amper voorbereid op Sydney. De eerste dag 'deden' we het opera house (spuuglelijk) en de Harbour bridge (best wel knap gemaakt). Wel
kregen we een beetje het gevoel dat grote steden even niet ons ding was. Dat gevoel werd later bevestigd in Melbourne; Hier gingen we helemaal onvoorbereid heen en waarschijnlijk gaat zo'n stad meer leven als je iets weet van de cultuur, historie, etc.

Het grootste gedeelte van de tijd zijn we dus in de gebieden geweest waar weinig mensen wonen. Vreemd genoeg is dit wel de plek waar bijna alle dieren leven. De eerste dagen zagen we al kangaroos, koala's, emu's, pinquins, zeeleeuwen en papagaaien in het wild. Dieren die je normaal alleen in een kooi ziet in Artis. Pinquins zijn bijvoorbeeld hele lieve beesten. Als ze kleine kindjes hebben gaan ze 6 uur 's ochtends de zee in om vis voor de baby te vangen. Per dag duiken ze wel tot 1300 keer tot maximaal 75 meter diepte om een visje te scoren. 'S avond komt de hele kolonie met zonsondergang de zee uit om de gevangen vis uit te kotsen in de snavel van het jonkie. Koala's lijken hele luie beesten. Ze slapen 20 uur per dag in een boom. De waarheid ligt iets genunceerder; Een koala eet per dag een paar blaadjes en omdat daar niet zoveel energie in zit spaart de koala zijn krachten door zoveel mogelijk te 'rusten'. Als een koala sex heeft en er komt een klein koalaatje uit voort, dan is deze bij de geboorte een halve centimeter groot en weegt slechts 1 gram. Kangaroos zijn veel actiever dan koala's, vooral 's nachts als je niet ziet dat ze op de weg huppen. We hebben er zelf bijna een keer één aangereden toen we naar een zonsopgang gingen kijken in Broken Hill. De kangaroo had geluk. Verder zijn ze niet bang en erg nieuwsgierig. We hebben er eentje in de camper gehad (zie foto) en ook in het wild kan je ze rustig benaderen. In het semiwild kan je ze aaien en makkelijk met ze op de foto.

Vanaf Sydney zijn we eerst met onze camper naar Melbourne gereden. We reden een beetje voor lul, want de gemiddelde ausie heeft een caravan (of camper) met zo'n 75 vierkante meter leefruimte, groter dan ons appartement in Amsterdam. Na Melbourne hebben we de Great Ocean Road gereden. Ruim 400 kilomer langs de oceaan en langs ( zegt men) de beste surfspots ter wereld. Het toeristische hoogtepunt zijn de 12 apostelen. Dit zijn losstaande rotsformaties in de zee. Het is prachtig, maar als de honderen aziaten die er staan foto's te klikken ook nog even weg konden gaan, dan had je helemaal het idee op een bijzondere plek te staan.

Bij Cape Bridgewater, aan het einde van de Great Ocean Road, gingen we een wandeling van 2 uur maken om zeeleeuwen te bekijken, die daar altijd op een rots liggen te zonnen. Het was 9 uur 's ochtends en bewolkt, dus aan ruim een halve liter water hadden we wel genoeg voor dat stukje. Na een uur stonden we bij de zeeleeuwen; hardstikke leuk en bijzonder allemaal, je kon erg dichtbij komen en zo. We vonden het een beetje saai om dezelfde route terug te lopen, en we vermoedden dat we ook verder konden lopen en een rondje konden maken om zo weer bij de parkeerplaats uit te komen waar onze camper stond. Dit werd bevestigd door één of andere knakker die daar toevallig ook rondliep met een uitgeprinte kaart van google maps. Dus wij verder lopen, maar een uur later was het inmiddels 39 graden, we liepen met zijn 2'en ergens in de 'middle of nowhere' en het water was op. Omdat we niet helemaal zeker waren dat we goed gingen uitkomen zijn we maar omgekeerd om de route terug te nemen, waarbij we zeker wisten dat we de weg terug wisten te vinden. Dit betekende dus wel 2 uur in de brandende zon zonder iets te drinken. Uitgedroogd en uitgeput kwamen we uiteindelijk aan bij de camper waar we binnen 10 minuten 2 liter water dronken per persoon. Om de vochtvoorraad nog verder op peil te brengen zijn we direct doorgereden naar de Barossa Valley ten noorden van Adelaide. Hier zijn we wijn gaan proeven bij vier wijnboeren en hebben we de gekochte flesjes 's avonds opgedronken met lekkere kaasjes erbij.

Hierna zijn we nog verder naar het noorden doorgereden richting 'Flinders Ranges' om daar opnieuw een (mini) trekking te gaan doen. 8 kilometer klimmen en dalen door het ruige gebied aldaar. Uiteraard leren wij van onze fouten en met 6 liter water bij ons gingen we op pad. Dit keer zijn we niet verdwaald of bijna uitgedroogd, maar werd ons feestje redelijk verziekt door de tientallen vliegen die constant om ons heen cirkelden. Schijnbaar was er een heuse plaag in Australie. Vooral (buiten) eten was in sommige gebieden niet te doen, omdat er zodra de koelkast openging direct duizenden insecten erop af kwamen. Ook hoorden we van mensen die hun uien en tomaten moesten inleveren toen ze van de ene naar de andere provincie reisden. Blijkbaar was het meenemen van groente en fruit naar bepaalde gebieden de oorzaak van de insectenellende.

Na de 'Flinders Range' was het tijd om weer terug te rijden richting Sydney, zo'n 1800 kilometer door de 'outback' van Australie. Een van onze overnachtingen was in Broken Hill, een oud goudzoekersstadje in de middle of nowhere. Hier zijn we 's ochtends heel vroeg opgestaan om de zonsopgang te gaan bekijken vanaf een heuvel in de buurt. Op de heuvel hadden twaalf kunstenaars een beeldhoudwerk vanuit steen gemaakt en dit zou met de zonsopgang heel bijzonder moeten zijn. Allereerst was het bewolkt en ook denken we dat teveel kunstzinnigheid voor ons niet is weggelegd. De kunstenaars hadden eerst spiritueel contact gehad met een adelaar om te vragen of ze de kunstwerken op de bewuste heuvel mochten plaatsen. De adelaar had het schijnbaar oke gevonden, dus dat was geen probleem. Één kunstenaar maakte het wel heel bont; Zijn sculptuur was gebaseerd op muziek van Jorge Reyes. Het gebruik van de zon en de maan in zijn werk benadrukt de dualiteit op aarde. De nacht werd uitgebeeld door de ster Venus en de dag door een cirkel. Verder was er nog een mond van een jaquar die 's nachts de zon op at om die te beschermen. Wij vonden het allemaal een beetje te vaag, maar het uitzicht was wel heel mooi toen de wolken wegtrokken.

Onze laatste bestemming voordat we naar Sydney reden waren de Blue mountains. Hier hebben we de eerste dag gigantisch noodweer gehad en heeft het heeft letterlijk bijna 24 uur keihard geregend. We zijn onze wijntjes dus maar ergens overdekt gaan drinken. Dat zo veel regen ook voor dit gebied wel bijzonder was zagen we de volgende dag aan de hoeveelheid bomen die waren omgewaaid over de weg. Ook de wandelroute die we in gedachten hadden was op sommige plaatsen weggespoeld en bijna niet meer begaanbaar door de omgevallen bomen. De omgeving daar is trouwens wel echt heel mooi en omdat het slechts 60 kilometer van Sydney ligt makkelijk te bereiken voor iedereen die naar Australie komt.

De volgende dag was het alweer tijd om de camper in te leveren. 19 dagen voor Australie is (uiteraard) veel te kort en er valt nog superveel te zien voor ons. Hopelijk krijgen we deze kans ooit nog eens in de toekomst, maar voor nu was het tijd om naar Nieuw Zeeland te vliegen waar we met Astrid en Theo nieuwe avonturen gaan beleven.