Thailand & Cambodja met la familia

Na afscheid te hebben genomen van de family na een 3,5 week durende rondreis door Thailand en Cambodja leek het ons weer tijd voor een verslag van wat we de afgelopen weken hebben meegemaakt. We hebben een erg gezellige tijd gehad, waarin we veel gedaan hebben, veel mooie dingen gezien hebben, maar waarin we het helaas ook - op Ninja na - allemaal gepresteerd hebben om ons dan toch te laten nekken door een Thaise bacterie en een paar dagen plat hebben moeten liggen. 'A holiday with some hubbs' zoals Luc het op Shakespeariaanse wijze omschreef.

12 november hebben we Ingrid, Luc en Ninja verwelkomd in Bangkok. De eerste dag werd (democratisch) besloten om te gaan shoppen, daarna zijn we voor een paar dagen naar Kanchanaburi zijn gegaan om de Bridge over the River Quai te bezoeken. Hier hadden we de eerste patient al te pakken; Steffie heeft tijdens dit tripje meer tijd op wc's doorgebracht dan erbuiten (waarschijnlijk als gevolg van een groene curry de avond ervoor in Bangkok bij een lokaal tentje op straat). Anyway, het verhaal achter deze bestemming is dat de Japanners hebben in WO2 krijgsgevangenen en locals gedwongen hebben om zo snel mogelijk een spoorweg aan te leggen tussen Thailand en Birma. Het bekendste gedeelte/monument is de bovengenoemde brug. Gedurende de bouw van het hele traject zijn 100.000 mensen gesneuveld (waarvan 2000 Nederlanders). Bij de brug zelf realiseer je je dit niet, het doet meer denken aan Madurodam inclusief treintje in alle kleuren van de regenboog. De dag erna zijn we naar het museum gedaan en hier wordt door middel van foto's en krantenartikelen duidelijk wat er precies is voorgevallen. In het museum wordt ook reclame gemaakt voor de lokale Japanse sushitent, pijnlijk..

Terug in Bangkok was het tijd voor Bovy's vrijgezellenfeest. We zijn eerst uit eten geweest met nog 2 andere Nederlandse stellen en een aantal Thaise vrienden van Bovy. Vervolgens naar een bar/club geweest en zoals je zou verwachten op een vrijgezellenfeest in Bangkok hebben we de avond afgesloten met een pingpong show. Na een aantal spetterende acts kreeg Wouter opeens een belangrijke bijrol toebedeeld. Een van de Thaise meiden had een vuurtje nodig voor het aanmaken van een peuk die vervolgens vaginaal werd opgerookt. Vlak voordat er met pingpong ballen werd geschoten besloten een aantal mensen uit onze groep dat het wel mooi was geweest en verlieten we (helaas) de zaal. Dit stukje van de 'Thaise cultuur' hebben we de dus nog steeds niet kunnen proeven.

De dag voor de bruiloft zijn we met de scooter van Hua Hin naar Cha'am (80 km heen en terug) gereden om Bovy en Aeh te helpen met de voorbereidingen voor het feest. We waren niet de enige die aan het werk werden gezet. Maar liefst 42 man personeel was ingehuurd om de nodige voorbereidingen te treffen. De dag erna was dus de grote dag van Bovy en Aeh. En ook een beetje voor Steffie die later die dag de ringen mocht overhandigen aan het bruidspaar. De ceremonie en het feest vonden plaats in een hotel in Cha'am. Het was superdeluxe, erg mooi, soms 'over the top' en heel erg warm in bruidsmeisjesjurk/pak. Na de officiele plichtplegingen en het diner hebben we nog een 'prive' feestje gevierd met het bruidspaar, Ingrid, Luc, Ninja, de eerder genoemde Nederlandse stelletjes en enkele Thai. Het feestje eindigde na de nodige biertjes voor de mannen met een welververdiende duik (met hun pak nog aan) in het zwembad van het hotel.

Enkele dagen na de bruiloft stond Cambodja op het programma. Wij waren al eens eerder bij Angkor Wat geweest, maar we gingen meer dan graag mee met de family om dit nog eens te zien. De eerste avond in Cambodja hebben we een niet geheel verstandig besluit genomen. Als aperetiefje bestelde we de 'happy pizza'. Dit is een pizza met daarin een substantie waar je heel vrolijk van word, maar naar later bleek, je kan er ook ziek van worden, zoals enkele van ons hebben ervaren. De dagen erna hebben we Angkor Wat bezocht en zijn wij (Ninja, Steffie, Wouter) nog een dag naar Pnom Penh geweest om de Killing Fields en Tuol Sleng te bezoeken. Hier wordt je niet vrolijk van, maar het is wel eigenlijk een 'must do' in Cambodja om een idee te krijgen wat zich daar tussen '75 en '79 heeft afgespeeld en wat nu nog zoveel impact heeft op de lokale bevolking.

Na Cambodja zijn we via Bangkok naar national park Khao Sok in het zuiden van Thailand gereden met de nachtbus. We zaten hier in een meer dan relaxed guesthouse met zwembad en het was dan ook zeker geen straf dat we hier een dag langer bleven door een nieuw ziektegevalletje (Luc). De dag in het nationale park was voor iedereen een van de hoogtepunten van de vakantie. Wanneer je houdt van natuur/vergezichten dan is de laketrip een echte aanrader.

Het gedeelte met de family hebben we afgesloten op Ko Phi Phi. In 2004 zijn er op dit eiland nog 2000, van de toen 10.000 aanwezigen locals en toeristen, omgekomen met de tsunami. Behoudens de ziektegevalletjes van de eerste dagen (Ingrid en Wouter) hebben we hier full time op het strand kunnen relaxen en nog een boottripje gemaakt met onder andere Monkey Island, snorkellen, Maya beach (bekend van de film 'The beach') op het programma.

Na de terugreis naar Bangkok was er nog ruimte voor één dagje relaxen (shoppen, massage, uit eten, een afscheidsdrankje) en toen moesten we afscheid nemen van Ingrid, Luc en Ninja. De tranen vloeiden rijkelijk en we willen hun vanaf deze plek (Mandalay, Myanmar) nogmaals bedanken voor de hun komst, gezelligheid, etc.

Zelf zijn we in afwachting van ons Myanmar visum nog een paar dagen naar Ko Samet geweest. Een klein eilandje, relatief dichtbij Bangkok, waar we ons nog een paar dagen goed hebben vermaakt met elkaar, Amerikanen, Canadezen, Duitsers en andere Nederlanders. Bij terugkomst in Bangkok zijn we 's avonds gaan kijken bij het huis in Bangkok waar Steffie 6 maanden heeft gewoond en met name bij het Thaise vrouwtje waar Steffie altijd ging eten. Haar restaurant bleek zondags gesloten, maar ze was wel thuis en de avond eindigde onverwacht in een etentje met een stuk of 8 lokale Thai; een superleuke afwisseling in vergelijk met het erg toeristische Khao Sarn road.

Inmiddels is ook ons Myanmar visum geregeld, en van hieruit schrijven we ook dit verslag. Volgende keer meer over deze bijzondere bestemming!