Noorden Thailand + Laos

Het is inmiddels al een tijdje 2013 en een tijd geleden dat we via de blog wat hebben laten horen. We willen niet hele oude koeien uit de sloot halen, dus alles wat vorig jaar is gebeurd, daar lopen we even snel doorheen. Na ons tripje naar Myanmar kwamen we op 24 december (voor de allerlaatste keer) terug in Bangkok. Kerstavond hebben we toen gevierd bij Bovy en Aeh thuis en vervolgens eerste kerstdag de hele dag in de bus doorgebracht onderweg naar Chiang Mai. Omdat het kerst was en omdat we vonden dat we na zo'n 3 maanden bijna elke dag budgetvriendelijke guesthouses en bungalows ook wel voor een keer in een 'echt' hotel mochten, hadden we hier een luxe hotel geboekt. Dit beviel alles behalve slecht, dus van onze tijd in Chiang Mai hebben we hier hebben we dan ook redelijk wat tijd doorgebracht.

Na een dag of vier zijn we naar Pai gegaan waar we onder andere oud en nieuw gingen vieren. Na een vreselijke nacht in een dorm (slaapzaal) die we per ongeluk geboekt hadden kwamen we er al snel echter dat dit toch niks voor ons is. Dus we hebben diezelfde ochtend snel wat anders gezocht en de hippies en wereldverbeteraars achter ons gelaten. Pai is overigs een toevluchtsoord voor kunstenaars, muzikanten en andere mensen die met creatief (en/of niets doen) hun geld willen verdienen. Deze mensen hebben er overigens wel voor gezorgd dat Pai één van de meest relaxte plaatsen is waar we zijn geweest. Je hebt er wel een scooter nodig, anders kom je helemaal niet meer van de terrasjes af. Half zeven in de rij staan is het recept om er één te krijgen (ernstig scooter tekort in Pai) en dan nog moet je 2,5 uur wachten. Eén van de leukste en typische dingen in Pai was wel het tentje waar je onbeperkt kon eten en drinken en na afloop zelf mocht bepalen of en hoeveel je wilde betalen. Briljant marketingconcept, maar of het in Nederland ook zou werken... Na een paar dagen rondtouren in de omgeving (min een verloren dag na oud en nieuw kater) besloten we om het grootser aan te pakken. We zijn in één dag naar Mae Hong Son gereden 120 km verderop tegen de grens met Myanmar aan. Hier in de buurt leven de longnecks die we ook met een bezoekje vereerd hebben. Daarna via de grotten bij Soppong het hele stuk weer terug gereden. De grotten zijn (waarschijnlijk) erg mooi, maar een tip van deze ervaringsdeskundigen: regel een goede, engelssprekende gids voor iets meer geld, die van ons was extreem waardeloos en waren we zelfs kwijt op een gegeven moment.

Na de avonturen in het noorden van Thailand stond Laos op het programma. We zijn hier met de slowboat naar toe gegaan, een tweedaagse trip. De boot doet zijn naam alle eer aan, het gaat inderdaad heel erg langzaam. De eerste dag konden we genieten van de mooie uitzichten, maar de tweede dag was meer een kwestie van de tijd uitzitten. Overigens zouden we nog wel altijd de slowboat aanraden boven het reizen per bus in Laos. De gemiddelde buschauffeur in Laos komt eerst 1,5 uur te laat, stopt vervolgens zo'n 73 keer onderweg om de bus helemaal vol te laden met locals, levende kippen en allerlei andere goederen, gaat nog even een half uur thee drinken bij familie die op de route woont, houdt pauzes bij allerlei restaurantjes waar hij dealtjes heeft met de eigenaren, en om de verloren tijd in te halen rijdt ie als een ongelovelijke debiel over de bochtige wegen en langs steile afgronden. Over de bizarre inhaalmanouvres hebben we het maar niet, maar goed, het maakt allemaal niet uit, want er staat een buddhabeeldje voorin de bus en mocht het misgaan, dan reincarneer je jezelf naar een volgend (beter) leven, zo redeneert men. Uiteindelijk kom je minimaal 3 uur later op de plek van bestemming dan vooraf 'afgesproken'.

Anyway, de slowboat. Toen we eraf konden in Luang Prabang hebben we deze plaats verkend met het iedereen in Nederland bekende vervoermiddel; de fiets. Daarna met een bus (zie boven voor meer details over de rit) richting noorden gereden naar Nong Kiaw. Dit plaatsje hebben ze wel op een supermooie locatie gebouwd. Mooie bergen, rotsformaties, rivier, etc. In deze omgeving hebben we een tweedaagse trekking gedaan met een colombiaans/canadees stelletje. De eerste dag kwamen we na 5 uur wandelen door de bergen en dwars door rivieren heen aan het eind van de middag aan in een geisoleerd bergdorpje waar de burgemeester + familie ons al stond op te wachten. Al snel kwam ook de rest van het dorp uitgelopen om ons te bewonderen. Wij komen daar natuurlijk niet elke dag op visite en daarom mochten we bij de burgemeestersfamilie dineren en er zelfs logeren (lees: met zijn allen op de grond slapen in een niet geisoleerd hutje waar het 's nachts steenkoud wordt). Maar voordat we naar bed gingen moest er eerst nog twee feestjes gevierd worden. In het noorden van Laos is het namelijk gebruikelijk dat er feest gevierd wordt wanneer een huis (bijna) af is en dit was met twee huizen het geval de avond dat wij er waren. Aangekomen bij de betreffende huizen zagen we dat er een paar palen en planken in elkaar getimmerd waren, met een beetje goeie wil kon je zelfs zien dat het waarschijnlijk ooit een huis moest gaan worden. Verder wordt in een bergdorpje in Laos hetzelfde feest gevierd als in Nederland, namelijk met veel drank en slechte muziek. De avond eindigde met het oud-hollandse polonaise lopen met de locals, dus het was gezellig. De volgende dag zijn we voor het eerst sinds vele jaren weer eens de schoolbanken ingedoken. Bij de lokale basisschool mochten we de plaatselijke jeugd helpen met extreem lastige wiskundige vraagstukken zoals 5+3 = ?. Ook zijn we zelf voor de klas gaan staan en hebben we een wiskunde- en engelse les gegeven. Later die dag zijn we teruggelopen en gekajakt naar Nong Kiaw.

De volgende afspraak die we hadden was met onze inmiddels ex-collega Jakob (inmiddels al lang alweer aan het werk) in Luang Prabang. Na een avondje gezellig borrelen en bijpraten gingen we de volgende dag alweer verder naar Vang Vieng waar we opnieuw met Jakob zouden afspreken om te gaan tuben. Voor degene die niet weten wat tuben is: In een soort autoband de rivier afdrijven met een fles (sterke) drank en stoppen bij de talloze barren om daar nog wat meer drankjes te doen. Tot een half jaar geleden werd dit massaal gedaan door het partypubliek dat hiervoor speciaal naar Vang Vieng kwam, maar na 22 dode toeristen heeft de regering van Laos besloten dat er eens naar de veiligheid moest worden gekeken en heeft alle barren langs de kant van het water voorlopig gesloten. Het tuben zoals wij dat hebben gedaan zou je daarom vrij suf kunnen noemen; met een vaartje van 2km per uur een vrijwel lege rivier afzakken, wel met (zelf meegenomen) drankje natuurlijk. Partybestemming of niet, Vang Vieng is ook meer dan de moeite waard om te mountainbiken, kajakken etc. Letterlijk en figuurlijk hoogtepunt voor ons was de luchtballontocht die we daar hebben gedaan.

Onze Laos trip hebben we afgesloten bij 4000 islands in het zuiden van het land. Omdat de meeste mensen zelfvoorzienend leven in Laos besloten we om eens te bekijken hoe we het ervan af zouden brengen als we een dag (zonder portemonne) zelf ons eten moesten regelen. Het dagje vissen met de locals eindigde in een lichte teleurstelling. In totaal hebben we precies 0 vissen gevangen. Hengels slopen ging ons beter af. Een stuk of drie in totaal. Gelukkig hadden de locals nog een koelbox mee vol met vis (van de markt) en bier. We hebben geen honger geleden.

Na 4000 islands zijn we richting Vietnam gereden, maar daarover volgende keer meer.